Lęki malucha. Lęki malucha mają charakter naturalny i stanowią etap rozwoju dziecka. Małe dzieci boją się różnych rzeczy i zjawisk, np. samotności, ciemności, piorunów, burzy, wiatru, rozłąki z matką, wody, psów, nieznajomych czy dziwnych dźwięków. Specyficzne lęki pojawiają się na każdym etapie rozwoju. XX wieku. Wyróżnikiem fobii społecznej jest lęk towarzyszący kontaktowi z innymi osobami, szczególnie obcymi. Często objawy lękowe pojawiają się już na myśl o konkretnych sytuacjach, np. spotkaniach w grupie, przemawianiu przed ludźmi, jedzeniu w miejscach publicznych czy pisaniu w towarzystwie innych osób. Fobia społeczna Regulamin forum ·. Strona 1 z 2 - Depresja z lękiem - SKUTECZNIE - napisał w Archiwum działu Leki: Witam. Mam stwierdzoną depresję z lękiem. I pytanie do was, jaki leki polecacie jako szczególnie skuteczne, poza depresją, także na lęk?.U mnie często po wyleczeniu depresji, zwłaszcza tego spowolnienia, pojawiają się ogólny Leki. Regulamin forum. Strona 2 z 2 - Duloksetyna - napisał w Leki: Witam, Od roku biorę dulsevie - zaczynałem od 30mg, potem 60mg, 90 mg. Gdzieś w 3 kwartale chciałem spróbować odstawić gdyż poza początkowymi bólami brzucha, biegunkami to ten lek działał. Zszedłem do 60mg i po 2-3 tyg wróciło złe samopoczucie. Zaleca się spożycie sałaty ekologicznej, bez pestycydów. 5. Awokado na lęki i niepokój. Duża zawartość witamin z grupy B w awokado powoduje polepszenie naszego ducha, dzięki uwalnianej serotoninie i dopaminie. Ponadto to “super-warzywo” to ogromny sprzymierzeniec naszego zdrowia. Re: lęki i fobie maluchów. To chyba my w tym “konkursie” niestety wygramy-Bartoszek boi się: pani doktor- a newt wchodzenia do jej gabinetu ( choć chodzimy tam bardzo rzadko- prawie tylko na szczepienia), boi się mierzenia temperatury pod pachą-nie znosi termometru, odkurzacza oczywiście choć próbuje sie z nim zaprzyjaźnić jak jest wyłączony a mama specjalnie go zostawi na . 100 tabletek drażowanych20 tabletek pojemnik30 kapsułek blistry20 kapsułek60 kapsułek10 tabletek35 gramów180 tabletek = 6 x 30 tabletek30 mililitrów30 kapsułek100 mililitrów125 gramów10 mililitrów119 mililitrów = 150 gramów100 mililitrów30 tabletek15 tabletek drażowanych90 gramów20 torebek 2 gramy30 torebek 2 gramy90 tabletek10 mililitrów10 mililitrów20 torebek 1,7 grama30 tabletek28 tabletek56 kapsułek56 kapsułek30 tabletek30 tabletek28 tabletek28 tabletek30 tabletek28 tabletek28 tabletek = 2 blistry56 tabletek30 tabletek pojemnik56 kapsułek30 tabletek56 kapsułek30 tabletek30 tabletek30 tabletek pojemnik56 kapsułek56 kapsułek28 tabletek28 tabletek = 4 blistry28 tabletek Leki przeciwlękowe określa się zamiennie jako leki anksjolityczne, anksjolityki lub trankwilizatory. Ich działanie polega na redukcji uczucia lęku, niepokoju i napięcia psychicznego oraz objawów somatycznych, które towarzyszą tym stanom. Stosuje się je w leczeniu depresji i rożnych zaburzeń nerwicowych, np. nerwicy natręctw, fobii specyficznych, agorafobii, fobii społecznych. Większość ansjolityków wykazuje również działanie nasenne i uspokajające. Najbardziej znane leki przeciwlękowe to benzodiazepiny i barbiturany. spis treści 1. Rodzaje leków przeciwlękowych 2. Skutki uboczne leków przeciwlękowych 1. Rodzaje leków przeciwlękowych Aby zredukować stres i stłumić lęk związany z codziennymi kłopotami, niezliczone rzesze ludzi na całym świecie biorą leki przeciwlękowe – barbiturany lub benzodiazepiny. Barbiturany to pochodne kwasu barbiturowego, które działają tłumiąco na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), a więc uspokajają i odprężają. Mogą być jednak niebezpieczne, jeśli są przyjmowane w zbyt dużych ilościach lub w połączeniu z alkoholem. Duże dawki barbituranów mogą powodować: utratę koordynacji ruchowej, silną senność, zlewanie się mowy, przyćmienie świadomości, a nawet halucynacje. Zobacz film: "Podstawowe badania, jakie powinna wykonać każda kobieta" W odróżnieniu od barbituranów, benzodiazepiny działają poprzez zwiększenie aktywności neuroprzekaźnika o nazwie kwas aminomasłowy GABA, zmniejszając tym samym aktywność w okolicach mózgu bardziej specyficznie związanych z lękiem. Benzodiazepiny nazywa się czasami małymi trankwilizatorami. Działają one przeciwlękowo, uspokajająco, nasennie i przeciwdrgawkowo. Generalnie uważa się, że leki z grupy benzodiazepin są bezpieczniejsze niż barbiturany, ale i one mogą wywoływać zjawisko tolerancji, uzależnienie fizyczne i psychiczne od zażywanego środka. 2. Skutki uboczne leków przeciwlękowych Wielu psychologów uważa, że leki przeciwlękowe, podobnie jak antydepresanty, są zbyt często przepisywane na problemy, którym ludzie powinni raczej stawiać czoła niż je maskować za pomocą substancji chemicznych. Niemniej jednak leki anksjolityczne mogą być pomocne w radzeniu sobie ze specyficznymi sytuacjami, takimi jak lęk przed operacją. Oto kilka ostrzeżeń, o których należy pamiętać, zażywając środki przeciwlękowe: barbiturany i benzodiazepiny używane przez długi czas mogą uzależniać fizycznie i psychicznie; w związku ze swoim silnym wpływem na mózg leki anksjolityczne nie powinny być przyjmowane, aby przynieść ulgę w lękach, które są częścią zwykłych stresów dnia codziennego; ponieważ leki przeciwlękowe uspokajają pewne części centralnego układu nerwowego, mogą osłabiać zdolność do kierowania pojazdami i innymi urządzeniami lub do wykonywania zadań wymagających dużej mobilizacji i refleksu; używane w przypadku skrajnego lęku, trankwilizatory nie powinny być przyjmowane przez okres dłuższy niż kilka dni. Jeśli stosuje się je dłużej, to lekarz powinien stopniowo zmniejszać dawkę. Nagłe przerwanie stosowania leku może doprowadzić do objawów abstynencyjnych, takich jak drgawki, wstrząs, skurcze brzucha i mięśni; w połączeniu z alkoholem, również działającym depresyjnie na OUN, lub z tabletkami nasennymi, leki przeciwlękowe mogą doprowadzić do utraty świadomości, a nawet śmierci. Warto pamiętać, że działanie przeciwlękowe wykazują też niektóre antydepresanty, które stosuje się w leczeniu napadów paniki, agorafobii i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Ponieważ problemy mogą wynikać z niskiego poziomu serotoniny, skuteczniejsze mogą być leki z grupy SSRI – selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Czasem jednak farmakologia nie wystarcza i trzeba ją wspierać metodami psychoterapeutycznymi. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd Psycholog społeczny, autorka wielu publikacji dotyczących rozwoju osobistego oraz warsztatów z doradztwa zawodowego i komunikacji międzypłciowej. Niezawodne leki na nerwicę – czy istnieją naprawdę? Zastanawiasz się czy leczenie nerwicy jest możliwe? Czy leki na nerwicę są naprawdę skuteczne? W naszym artykule znajdziesz całościowy przegląd sposobów leczenia nerwicy oraz mnóstwo praktycznych porad jak pomóc sobie samemu i jakie metody leczenia wybrać. Czym jest nerwica? Pojęcie „nerwica” jest w języku potocznym mocno zakorzenione i chętnie się nim posługują nawet lekarze, choć w fachowych opracowaniach zjawisko to określa się jako „zaburzenia lękowe”. Klasyfikacja zaburzeń nerwicowych zmieniła się w ciągu ostatnich dziesięcioleci. Trudności z opisaniem poszczególnych rodzajów nerwic wynikają przede wszystkim z tego, że różne objawy i zaburzenia nastroju, typowe dla nerwic, mogą występować zarówno w innych zaburzeniach psychicznych, chorobach somatycznych, jak i w tzw. normie psychicznej. Nerwice to grupa zaburzeń objawiających się w bardzo różnorodny sposób, a tym, co odróżnia je od innych zaburzeń psychicznych, jest fakt, że chory najczęściej jest świadomy absurdalności swoich lęków. Kiedy myśli racjonalnie, wie, że nie ma się czego obawiać, ale kiedy styka się z sytuacją lub osobą które stanowią problem, pojawia się lęk, na który rozsądne myślenie nie ma najmniejszego wpływu. Liczne objawy fizyczne powinny zostać uważnie zbadane, aby wykluczyć istnienie wielu groźnych chorób. Jeśli po wyeliminowaniu zaburzeń pracy serca, tarczycy, chorób żołądka i innych, lekarz wciąż nie znajduje żadnych fizycznych przyczyn cierpienia, a objawom towarzyszy uczucie lęku, z dużym prawdopodobieństwem można mówić o zaburzeniu lękowym. Nerwice dotykają ludzi w różnym wieku. Mogą się pojawić u dzieci, ale dotykają najczęściej osób między 25. a 45. rokiem życia. Objawy nerwic Można się pokusić o stwierdzenie, że każdy objaw chorobowy, każdy sygnał, jaki wysyła nam organizm, może być objawem nerwicy. Istotne jest to, że towarzyszy im nagły atak lęku (w agorafobii lub lęku napadowym) lub stałe obawy, niepokój, tak zwany „lęk wolnopłynący”. Objawy nerwicy dotyczące ciała, to najczęściej: ucisk w klatce piersiowej,trudności w oddychaniu,kołatanie serca,suchość w ustach,szum w uszach,bóle głowy,nadmierne pocenie się,mdłości,drżenie rąk,tiki nerwowe,zaburzenia w sferze seksualnej. Jak pokonać lęk? Należy z ograniczonym zaufaniem traktować wszystkich tych „specjalistów”, którzy twierdzą, że jest tylko jeden sposób leczenia, a wszystkie inne są nieskuteczne. Pozostaje to w sprzeczności z dotychczasową wiedzą o nerwicach i ich leczeniu. Strzec się również należy tych terapii, które mają być skuteczne na wszystko. Każda dolegliwość jest inna, każda ma inne przyczyny, każdy człowiek jest inny, więc trzeba go leczyć w odmienny sposób. Ktoś, kto holistycznie leczy wszystkie problemy – począwszy od alergii po choroby psychiczne, tak naprawdę tylko sięga do Twojej kieszeni. Co pomaga na nerwicę? Metody leczenia Wśród metod leczenia nerwic, za skuteczne (co potwierdzone zostało licznymi badaniami) uważa się przede wszystkim psychoterapię oraz farmakoterapię. Wiele wskazuje na to, że najkorzystniejsze jest łączenie obu tych metod – początkowo podanie leków, a gdy stan się ustabilizuje, włączenie psychoterapii i kontynuowanie jej przez pewien czas po rezygnacji z farmaceutyków. Nie bez znaczenia jest także indywidualne działanie pacjenta. Leczenie nerwicy jest najbardziej trwałe i skuteczne, jeśli osoba cierpiąca na nerwicę wprowadzi w swoje życie adekwatne zmiany (np. przy pomocy terapeuty). Osobiste zaangażowanie i zadbanie o higienę zdrowia psychicznego pomaga także zapobiec ewentualnym nawrotom zaburzenia w przyszłości. Do jakiego lekarza udać się z nerwicą? Jeżeli odczuwasz objawy, które mogą świadczyć o zaburzeniu lękowym – nie zwlekaj, sięgnij po profesjonalną pomoc. Możesz udać się do swojego lekarza rodzinnego (który skieruje Cię do odpowiedniego specjalisty) lub od razu zapisać się na wizytę u psychiatry. Psychiatra dobierze leki (jeśli będą potrzebne), określi dawkę, schemat przyjmowania leków oraz czas rozpoczęcia i zakończenia leczenia. Najprawdopodobniej zaleci także psychoterapię – cykliczne spotkania ze specjalistą, który pomoże Ci indywidualnie dobierając metody do Twojej sytuacji. Leczenie nerwic – psychoterapia Terapia terapii nierówna. Nie każda metoda ma taką samą skuteczność, ale w przypadku terapii prowadzonej pod opieką psychologa jedno jest pewne: bardzo dużo zależy tu od relacji, jaka się tworzy między pacjentem a terapeutą. Musi istnieć kontakt, zaufanie i porozumienie. Same techniki terapeutyczne mają podnieść skuteczność leczenia, ale nie od dziś są one przyczyną wielu sporów. Obecnie w leczeniu nerwic stosuje się między innymi psychoterapie: poznawczo-behawioralną,psychodynamiczną,Gestalt,akceptacji i zaangażowania. Warto przy tym zaznaczyć, że najskuteczniejszą w terapii krótkoterminowej okazuje się być terapia poznawczo-behawioralna. Jej skuteczność rośnie, gdy w początkowym etapie leczenia zostanie ona połączona z leczeniem farmakologicznym. Leki na nerwicę – farmakoterapia Uwaga: nigdy nie podejmuj się stosowania leków bez konsultacji z lekarzem: grozi to poważnym uszkodzeniem zdrowia lub śmiercią!!! W leczeniu nerwic stosuje się w zasadzie dwa rodzaje leków – typowe leki przeciwlękowe zwane anksjolitycznymi oraz leki przeciwdepresyjne, które mają również działanie przeciwlękowe. Dostępne są różne opcje leczenia farmakologicznego nerwic. To, jakie lekarz w pierwszej kolejności wybierze leki – jeśli zdecyduje się na taką właśnie formę leczenia – zależy od wielu czynników, takich jak: indywidualna reakcja na leki (na każdego mogą one mieć nieco inny wpływ, nawet gdy leczone jest to samo zaburzenie),stosunek pacjenta do leczenia – są osoby, które nie chcą zażywać żadnych medykamentów. Potencjalne skutki uboczne Jak wszystkie leki, także leki na nerwice mogą powodować niechciane skutki uboczne. Wśród najczęściej występujących można wymienić np.: nudności,bóle głowy,zawroty głowy,senność,wzrost lub utrata masy ciała. Pamiętaj, że informację o potencjalnych skutkach ubocznych dla danego leku zawsze znajdziesz w ulotce informacyjnej dołączonej do opakowania. Leki na nerwicę w ciąży Bycie w ciąży jest szczególnym przypadkiem, który należy skonsultować indywidualnie z lekarzem. W niektórych przypadkach lekarz decyduje o zaprzestaniu przyjmowania leków ze względu na ciąże. W innych przypadkach zalety leczenia przewyższają ewentualne zagrożenie i lekarz decyduje o kontynuacji przyjmowania leków. Rodzaje leków przeciwlękowych Istnieje kilka rodzajów leków stosowanych w przypadku terapii zaburzeń lękowych (czyli nerwic). Najważniejsze jest, abyś wiedział, że najskuteczniejszy lek na nerwicę, to taki, który będzie dobrany do Twojej sytuacji przez specjalistę. Różne osoby inaczej reagują na leki. Nadzór lekarza zapewni, że zostanie dobrany odpowiedni lek, najskuteczniejszy w Twoim przypadku. Co więcej, to lekarz także ustala adekwatną dawkę leku – nie jest to wartość uniwersalna dla każdego pacjenta. Przy stosowaniu leków na nerwicę, a nawet wcześniej – w trakcie konsultacji z lekarzem, warto wziąć pod uwagę wszystkie inne przyjmowane leki. Koniecznie poinformuj lekarza, czy przyjmujesz jakieś leki na stałe (niektóre leki mogą wchodzi w interakcję, co może prowadzić do osłabionego działania, albo nieprzyjemnych skutków ubocznych). Aby bezpiecznie stosować leki na nerwicę należy zawsze stosować się do zaleceń lekarza i informacji zawartych w ulotce. Wgłąb się w te informacje, ponieważ czasem leków nie należy łączyć np. z niektórymi rodzajami jedzenia. Benzodiazepiny To najczęściej stosowana grupa leków. Benzodiazepiny to skuteczne leki na nerwicę, zwłaszcza, gdy potrzebne jest natychmiastowe, uspokajające działanie. Łagodzą niepokój, działają tonująco na układ nerwowy. Często stosowane benzodiazepiny to: alprazolam, lorazepam, klonazepan, diazepam – te substancje sprzedawane są pod różnymi nazwami handlowymi. Nie należy ich stosować w dużej ilości ani zbyt długo, ponieważ mają działanie silnie uzależniające, a po pewnym czasie ich regularnego zażywania, konieczne jest zwiększenie dawki, aby uzyskać ten sam efekt leczenia. Po odstawieniu leku, osoba uzależniona ma szereg nieprzyjemnych objawów odstawienia, jest też ryzyko, że wrócą objawy nerwicy. Leki przeciwdepresyjne Leki z tej grupy mają działanie przeciwlękowe, ale stosuje się je przede wszystkim w leczeniu depresji – stąd ich nazwa. Mechanizm ich działania sprowadza się do wprowadzeniu zmian w neuroprzekaźnikach (głównie regulują ich ilość, ale z wykorzystaniem różnych mechanizmów). Są to substancje, które przenoszą informację między poszczególnymi komórkami nerwowymi, mają zatem wpływ na nastrój człowieka. Najczęściej stosowane są leki SSRI, czyli selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Można je zażywać w celu leczenia wszystkich nerwic, ale ich działanie jest odczuwalne dopiero po około 2 tygodniach. W pierwszych dniach może pojawić się reakcja paradoksalna, czyli przeciwieństwo oczekiwanych efektów, zatem nasili się niepokój, kłopoty z zaspaniem, nudności. Mija to pewnym czasie zażywania leków, nie warto więc z nich rezygnować w tym najtrudniejszym, początkowym okresie. Leki SSRI to na przykład: citalopram, escitalopram, fluoksetyna, paroksetyna, fluwoksamina i sertralina, natomiast SNRI to przede wszystkim wenlafaksyna, ale też duloksetyna, klowoksamina czy bicifidyna. Najlepsze sposoby na nerwicę Skutki uboczne, zarówno SSRI, jak i SNRI, mogą obejmować: Do nieco innej grupy należą leki TLPD (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), takie jak imipramina, klomipramina czy opipramol. One również wpływają na równowagę neuroprzekaźników, ale działają w nieco inny sposób, więc mogą się sprawdzić u osób, u których leki SSRI czy SNRI nie spełniły swego zadania. Jest jeszcze jedna grupa preparatów stosowana w leczeniu nerwic, a podawana w przypadku fobii społecznej. Są to preparaty należące do beta-adrenolityków. Leki te podawane są zwykle w chorobie niedokrwiennej serca i przy nadciśnieniu tętniczym, ale propranolol czy metoprolol łagodzą objawy psychosomatyczne nerwicy: likwidują drżenia, pocenie się, kołatanie serca. W przypadku lęku scenicznego czy nadmiernej tremy, beta-adrenolityki pomagają zapanować nad objawami. Dzięki temu nie dochodzi do wyzwolenia „lęku przed lękiem”. Nerwica – leki na receptę i leki bez recepty Podstawowym powodem do stosowania leków na nerwice dostępnych bez recepty powinno być używanie ich do łagodzenia przykrych objawów przed wizytą u lekarza. Najsilniejszy lek na nerwicę dostępny bez recepty to taki z wysokim stężeniem ziół o potwierdzonym działaniu przeciwlękowym (np. kozłka lekarskiego). Najskuteczniejsze leki na nerwicę (na receptę) są przepisywane przez lekarza po indywidualnej konsultacji. Kojąca moc ziół – zioła na nerwicę Właściwości lecznicze ziół są znane od dawna. Wykorzystanie tej wiedzy w praktyce pozwala zastąpić lub wspomóc leczenie nerwic. Ponieważ jednak zioła mogą mieć równie silne działanie, jak leki syntetyczne, kuracja nimi również powinna odbywać się pod kontrolą specjalisty. Zioła najbezpieczniej jest kupować w aptekach i sklepach zielarskich. Znaczenie ma bowiem nie tylko samo zioło, ale też sposób jego pozyskiwania, obróbka i przechowywanie. Sprawdzone zioła na nerwicę: Dziurawiec zwyczajny to zioło o działaniu uspokajającym, ale też przeciwzapalnym, bakteriobójczym. Wzmacnia naczynia włosowate i korzystnie działa na skórę. Zawiera flawonoidy, garbniki, olejek eteryczny, fenole, ale także substancję uczulającą na światło – hiperycynę (w czasie zażywania dziurawca nie wolno się opalać). Kozłek lekarski jego kłącze zawiera substancje czynne o charakterze estrowym, olejki lotne, terpeny, kwasy. Polecany jest w stanach napięcia nerwowego, lęku, nadpobudliwości nerwowej, trudnościach z zasypianiem, wszelkich nerwicach. Nie należy go stosować przez dłuższy czas, ponieważ może być przyczyną zaburzeń pracy układu pokarmowego. Mięta pieprzowa działa rozkurczowo, przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie oraz uspokajająco. Zawiera olejki eteryczne (mentol), kwas askorbinowy, karoten i rutynę. Bardzo dobrze sprawdza się w leczeniu nerwic, którym towarzyszą objawy ze strony układu pokarmowego. Nie stosować w przypadku uczulenia. Lawenda lekarska ma działanie antyseptyczne, bakteriobójcze, uspokajające. Stosowana w łagodzeniu dolegliwości górnych dróg oddechowych, przy nadpobudliwości, zdenerwowaniu, korzystnie wpływa na stan skóry. Nie stosować w ostrych stanach zapalnych układu pokarmowego, przy chorobach wątroby i nerek. Melisa lekarska działa uspokajająco, nasennie, rozkurczowo, przeciwzapalnie. Zmniejsza nadmierne napięcie układu nerwowego, jest bardzo dobrze tolerowana przez osoby cierpiące na objawy nerwicowe. Szałwia lekarska działa przeciwzapalnie, rozkurczowo, hamuje nadmierną potliwość, koi nerwy. Mieszanki ziołowe Z wymienionych wyżej ziół można przygotować mieszanki, które po odpowiednim przygotowaniu, spożywane regularnie, mają działanie tonizujące, uspokajające. Napar z ziela dziurawca: 3 dag kwiatów i ziela zalewamy 1 litrem wody i gotujemy 2 minuty, odstawiamy na kilka minut. Pijemy po ostygnięciu – 3 razy dziennie po pół z dziurawca z dodatkiem mięty: 1 łyżkę kwiatów i ziela dziurawca oraz 1 łyżkę liści mięty zalewamy szklanką wrzątku. Gotujemy 2 minuty, odstawiamy na 30 minut i pijemy 2 razy dziennie po 1 z lawendy: 2 łyżki kwiatów zalać 3 szklankami wrzątku. Przykryć, po 15 minutach odcedzić, pić 3 razy dziennie po 1 z melisy: 1 łyżkę ziela zalać szklanką wrzątku, odstawić na 15 minut. Pić w porcjach podzielonych w ciągu na nerwicę: 1 dag kwiatów i ziela dziurawca, 1 dag mięty pieprzowej, 3 dag kłącza kozłka, 1 dag kwiatów lawendy, 2 dag melisy. 2 łyżki mieszanki zalewamy ½ litra gorącej wody, odstawiamy na 3 godziny. Następnie połowę odlewamy, a połowę gotujemy przez 2 minuty – płyny mieszamy z sobą. Ciepłą herbatkę pijemy 2 razy dziennie po 1 kojąca nerwy: zmieszać po 1 łyżeczce kłącza kozłka, ziela serdecznika, liścia mięty, liścia szałwii oraz melisy. Do termosu wsypujemy 1 i ½ łyżki mieszanki, zalewamy wrzącą wodą i zostawiamy na godzinę. Pijemy 2/3 szklanki 2 razy na nerwicę żołądka: miętę, szałwię i dziurawiec mieszamy w równych proporcjach. 1 łyżkę mieszanki zalewamy wrzątkiem, odstawimy do wystygnięcia. Pijemy 3 razy dziennie po pół z mięty: 1 dag liści zalewamy wrzątkiem i pozostawiamy do przestygnięcia. Po odcedzeniu dolewamy do kąpieli. Jak leczyć nerwicę samodzielnie? Domowe metody Leczenie nerwicy wymaga wiele pracy nad sobą, swoimi myślami, zmianą nastawienia do siebie i stosunku do świata. Jest możliwe, ale nie przychodzi lekko. Leki na nerwicę mogą w tym bardzo pomóc. Jednak łagodzenie objawów nerwicy i leczenie jej nie musi ograniczać się do działania specjalistów. Jeżeli cierpisz na nerwicę, to warto pracować także we własnym zakresie, choćby po to aby wspomóc działanie leczenia oraz załagodzić dolegające Ci objawy. Do domowych sposobów na nerwicę należą np.: zmiana stylu życia na bardziej zdrowy,nauka redukcji stresu i lęku (np. poprzez medytację i techniki relaksacyjne),stosowanie ziół na nerwicę,edukacja na temat zaburzeń lękowych. Źródła Suchecka, D. J., Adamowicz, K., Kęsik, M., & Preś, J. Poziom lęku i styl radzenia sobie ze stresem a używanie przez młodzież leków dostępnych bez recepty. Społeczne wymiary zdrowia i choroby: od teorii do praktyki, M., & Biedrycka, M. (2014). Skuteczność psychoterapii Gestalt w zakresie regulacji emocji u pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi/ J. (2003). Zakres działania klinicznego nowych leków przeciwdepresyjnych z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Przewodnik Lekarza/Guide for GPs, 6(3), G., Born, L., & Steiner, M. (2003). Sertralina – selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny: charakterystyka i zakres zastosowania w psychiatrii. Przewodnik Lekarza/Guide for GPs, 6(3), T. (2015). Właściwości farmakologiczne i zastosowania kliniczne duloksetyny. Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 15(4), Ł. (2013). Praktyczne aspekty farmakoterapii lęku—pozycja opipramolu. Psychiatria, 10(2), G. (2009). Surowce roślinne o działaniu przeciwlękowym i antydepresyjnym. Herba Polonica, 55(1).Szafrański, T. (2014). Leki ziołowe w leczeniu depresji–aktualny stan wiedzy. Psychiatr. Pol, 48(1), 59-73. Polecane artykuły Leczenie lęku – przewodnik po dostępnych metodach Czy możliwe jest leczenie lęku? Oczywiście, że tak! Istnieje wiele opcji leczenia dostępnych dla osób cierpiących na lęki. Ważne, żeby odróżnić te skuteczne od tych, które nie działają i mieć podstawową wiedzę na ich temat. Terapie lękowe można podzielić na kilka obszarów: 1. Leczenie farmakologiczne (leki) 2. Psychoterapia 3. Inne metody leczenia 4. Zmiana stylu życia Leczenie lęku to proces. Zmiana jest możliwa, często stosunkowo szybko (po kilku lub kilkunastu sesjach psychoterapii) ale zależy to od rodzaju Twojego problemu. Potrzebujesz jednak zaangażowania, determinacji i chęci przezwyciężenia swoich problemów. Medycyna i leczenie lęku farmakologiczne Należy pamiętać, żeby sięgać po leki tylko, jeśli jest taka konieczność. Ostatecznym celem jest wyleczenie się w takim stopniu, że możemy funkcjonować bez leków. Leczenie zaburzeń lękowych farmokologią jest na ogół bezpieczne i charakteryzuje się wysoką skutecznością. W grupie leków przeciwlękowych, czyli leków o działaniu anksjolitycznym, wyróżnia się takie, które stosuje się w leczeniu krótkotrwałym i długoterminowym. Wybór zależy od nasilenia objawów, ogólnego stanu zdrowia, rodzaju leków zażywanych w tym czasie oraz indywidualnych uwarunkowań. Bywa, że znalezienie leku idealnie dostosowanego do Twoich potrzeb wymaga czasu i cierpliwości. Główne typy leków stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych to: • Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), • Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), • Benzodiazepiny, • Inhibitory MAO, • Azapirony – buspiron. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) Serotonina to związek zaliczany do hormonów tkankowych. Jest też ważnym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym, co znaczy, że przenosi sygnały pomiędzy komórkami nerwowymi. Po przekazaniu sygnału, neuroprzekaźniki są wychwytywane za pomocą specjalnych białek, co pozwala na ponowne ich wykorzystanie. Jednak wychwyt powoduje spadek ilości neuroprzekaźników między neuronami. Stwierdzono, że im większe stężenie serotoniny między komórkami nerwowymi, tym lepszy nastrój. Leki SSRI blokują mechanizm wychwytywania serotoniny, co pozwala na natychmiastowe wykorzystanie tego neuroprzekaźnika przez neuron. Leki SSRI to na przykład: citalopram, escitalopram, fluoksetyna, paroksetyna, fluwoksamina i sertralina. Mimo, że leki te zaliczają się do tej samej grupy preparatów, to ich działanie jest nieco odmienne. Wielokrotnie potwierdzono skuteczność leków SSRI, mają one też stosunkowo niewielkie skutki uboczne, wśród których najczęściej wymienia się: suchość w ustach, nudności, senność, znużenie, bóle głowy, potliwość, zaburzenia funkcji seksualnych. Leki SSRI są uznawane za skuteczną metodę leczenia wszystkich zaburzeń lękowych, stosowane są także w leczeniu depresji. Więcej o objawach nerwicyInhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) Leki SNRI to obecnie przede wszystkim wenlafaksyna. Oprócz wychwytu zwrotnego serotoniny, oddziałuje ona także na inny neuroprzekaźnik – noradrenalinę. Stosowanie wenlafaksyny ma podobne skutki uboczne, jak podano w przypadku leków z grupy SSRI. Sprawdza się ona zwłaszcza w leczeniu uogólnionych zaburzeń lęku. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) TLPD to leki z ponad pięćdziesięcioletnią historią. Przez długi czas były stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, a ponieważ imipramina, klomipramina czy opipramol okazały się skuteczne, także dziś się je przepisuje. Leki TLPD również hamują wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, ale ich mechanizm działania trochę się różni od działania leków SSRI czy SNRI, blokują one inne receptory niż te, na które działają preparaty SSRI. Leki TLPD wśród skutków ubocznych mają uczucie zmęczenia, suchość w ustach, zaparcia, znaczny przyrost wagi. Benzodiazepiny Benzodiazepiny – leki należące do tej grupy stosuje się doraźnie, są to na przykład: alprazolam, lorazepam, klonazepan, diazepam. Mają one silne działanie uspokajające (działają na jeszcze inny rodzaj neuroprzekaźników – kwas gamma-aminomasłowy (GABA)). W zaburzeniach lękowych benzodiazepiny są wykorzystywane od wielu dziesięcioleci. Ich działanie rozpoczyna się w ciągu kilkunastu minut po podaniu. Mają jednak bardzo wiele skutków ubocznych: zmęczenie, otępienie, senność, wydłużenie czasu reakcji, złe samopoczucie kilka godzin po zażyciu przypominające poalkoholowego „kaca”. Warto przy tej okazji wspomnieć, że alkohol identycznie jak benzodiazepiny czy niestosowane już dzisiaj w leczeniu lęków barbiturany, działa na receptory GABA. Stąd nie tylko podobne działanie, ale również ogromne ryzyko uzależnienia. Po jakimś czasie benzodiazepiny działają słabiej i konieczne może być zwiększenie dawki. Odstawienie leku jest trudne, bo powoduje gwałtowny powrót niepokoju i lęku. Na uzależnienie bardziej są narażone osoby, które mają problem z nadużywaniem alkoholu czy środków przeciwbólowych. Inhibitory MAO Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) to kolejne leki przeciwdepresyjne, który sprawdziły się również w leczeniu zaburzeń lęku – szczególnie fobii społecznej. Inhibitory MAO miały trzy kolejne generacje. Do najnowszej, trzeciej, generacji należy moklobemid – selektywny i odwracalny inhibitor MAO. Leki z tej grupy mają jednak bardzo istotną wadę – wchodzą w liczne interakcje. Nie można ich łączyć z innymi lekami. Szczególnie groźne jest połączenie z lekami SSRI, SRNI, ale też z preparatami przeciwbólowymi czy przeciwkaszlowymi. Niepożądane działanie wywołuje też połączenie inhibitorów MAO z tyraminami – aminami, które występują w żółtym serze, wędzonych rybach, czekoladzie, produktach drożdżowych czy winie. Należy ich unikać w trakcie leczenia, co jest bardzo uciążliwe. Wszystko o nerwicy lękowejAzapirony – buspiron Buspiron to lek sprawdzający się w leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych, w napadach lęku panicznego czy fobiach nie jest skuteczny. Zaczyna działać po 2 – 6 tygodniach. Ma liczne skutki uboczne: zawroty, bóle głowy, podenerwowanie, problemy żołądkowo – jelitowe. Niektóre z wymienionych wyżej leków mogą być odpowiedzialne za reakcję paradoksalną. To znaczy, że w pierwszym okresie ich zażywania pojawia się rozdrażnienie, poirytowanie, a nawet nasilenie lęków. Dlatego też na początku leczenia lekarz zaleci częstsze wizyty lub leczenie środkami działającymi z opóźnieniem wesprze doraźnym i krótkoterminowym podawaniem benzodiazepin. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy niepożądane, nawet jeśli nie jesteś pewien, czy objaw jest spowodowany lekarstwem. Nie przerywaj przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem przepisującym lek. Nagłe odstawienie może powodować inne zagrożenia dla zdrowia i musi się odbywać pod kontrolą. Aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji z innymi lekami, Twój lekarz powinien znać wszystkie stosowane przez Ciebie leki, w tym także suplementy ziołowe lub dietetyczne i witaminy. Leki działają, ale nie mogą rozwiązać problemów. Samo wyleczenie objawów zaburzenia lękowego to nie wszystko, warto zatem przyjrzeć się psychoterapii. Terapia behawioralna i behawioralno-poznawcza zaburzeń lękowych Terapia behawioralna, jak również terapia poznawczo-behawioralna, to jedne z najskuteczniejszych form psychoterapii w ogóle, a w leczeniu zaburzeń lękowych w szczególności. W terapii behawioralnej każde zachowanie, a co z tego wynika, również zaburzenie, traktowane jest jak pewien wzorzec zachowań. Celem terapii zatem jest zmniejszenie lub całkowite usunięcie wzorców niepożądanych, a rozwinięcie w ich miejsce zachowań właściwych, to znaczy takich, które sprawdzają się lepiej i umożliwiają pełniejsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Równie ważnym celem terapii jest utrzymanie tych zmian także po zakończeniu terapii. Zgodnie z teoretycznymi podstawami terapii przyczyną większości ludzkich zachowań jest środowisko. Może ono kształtować zachowania zarówno pożądane, jak i takie, które klasyfikuje się jako zaburzenie. Wszystkie zachowania zostają wyuczone w wyniku: • warunkowania klasycznego, • warunkowania sprawczego, • uczenia się przez obserwację. Warunkowanie klasyczne Warunkowanie klasyczne sprawia, że początkowo obojętny bodziec (na przykład ciasne pomieszczenie) w wyniku niepomyślnego splotu wydarzeń (gorący dzień i pełny autobus, który utknął w korku) wywołuje reakcję lękową („nigdy się stąd nie wydostanę, umrę tu”). W tej sytuacji sam autobus, nawet pusty i poruszający się, może w przyszłości wywoływać reakcję lękową. Warunkowanie sprawcze Warunkowanie sprawcze to wzmacnianie jednych zachowań – wówczas będą się one pojawiać w przyszłości częściej, a także karanie innych – w przyszłości pojawi się ich mniej. Jeżeli reakcja lękowa spowoduje wzmożone zainteresowanie otoczenia lub pozwoli na unikanie sytuacji trudnych (na przykład zwolnienie z konieczności publicznych wystąpień), to będzie ona w ten sposób wzmacniana. Jeżeli w rezultacie danego zachowania pojawią się przykre komentarze lub jakieś konsekwencje (niezdanie egzaminu, zwolnienie z pracy), to zachowanie nie otrzymuje wzmocnienia. Jak możesz sobie pomócUczenie przez obserwowanie innych Uczenie się poprzez obserwowanie innych osób, szczególnie tych, które są ważne dla nas, polega na powtarzaniu pewnych zachowań. Powtórzenie to może pojawić się nawet wiele lat później – na przykład paniczna reakcja matki na widok pająka, powtórzona u jej córki. Efektem takiego ujmowania różnorodnych przyczyn zachowania jest nie tylko ich wyjaśnienie, ale także stworzenie licznych technik, których zadaniem jest korygowanie zachowań niepożądanych. Najczęściej wykorzystuje się dwa mechanizmy: wygaszanie oraz przeciwwarunkowanie. Wygaszanie Wygaszanie polega na zmianie zależności między bodźcem bezwarunkowym, a bodźcem warunkowym. Lęk to zwykle reakcja na bodziec warunkowy, stąd technika ta polega na wystawianiu danej osoby na to, co jest przyczyną lęku tak długo, aż reakcja lękowa się zmniejszy. Stosuje się tu technikę stopniowej ekspozycji i terapię implozywną. Stopniowa ekspozycja W terapii stopniowej ekspozycji pacjent wielokrotnie wyobraża sobie sytuację, która wywołuje lęk. Potem w środowisku kontrolowanym (aranżowanym przez terapeutę) styka się z nimi w coraz większym nasileniu, a wreszcie zmierza się z nią w rzeczywistości. Za każdym razem uczucie lęku utrzymywane jest na tak wysokim poziomie, że następuje swego rodzaju „przyzwyczajenie się”, aż wreszcie lęk przestaje się pojawiać. Terapia implozywan (zanurzanie) Z kolei terapia przez zanurzanie (zwana też implozywną) polega na bezpośrednim wystawieniu pacjenta na bodziec o największej sile, przy czym nie jest możliwe uniknięcie tego. Takie przekonanie się, że bezpośredni kontakt z bodźcem nie jest w gruncie rzeczy niebezpieczny, pozwala na zapanowanie nad lękiem. Przeciwarunkowanie (desentytyzacja) Przeciwwarunkowanie to sprawienie, że bodziec powodujący lęk zaczyna być kojarzony w inny sposób niż pierwotnie. Nazywa się to odwrażliwianiem lub desensytyzacją. W tym celu ustala się listę lęków i zaczyna pracę poczynając od tego, co wywołuje najsłabszą reakcję. Terapię tę łączy się z relaksacją – w sytuacji takiego wypracowanego spokoju pacjent wyobraża sobie to, co budzi lekki niepokój. Ćwiczenie to powtarza się tyle razy, aż odczucie strachu maleje i kontynuuje tak długo, aż kolejne lęki zostaną zneutralizowane. Metoda ta jest podobna to terapii polegającej na wygaszaniu, a tym, co je różni jest fakt, że w odwrażliwianiu dąży się do wygaszenia lęku, a w wygaszaniu do maksymalnego przeżywania strachu, który ma pomóc go wygasić. Modelowanie Modelowanie z kolei odwołuje się do mechanizmu naśladowania. Twórcy metody zakładają, że skoro skoro można nauczyć się jakiejś reakcji patrząc na kogoś, to w identyczny sposób można nauczyć się innego zachowania odnoszącego się do tego samego bodźca. Jeżeli lęk dotyczy pająków, to polega to na obserwowaniu kogoś, kto ogląda pająki, a wreszcie wchodzi z nimi w kontakt (nasilenie bodźca lękowego musi być stopniowane). Inne metody leczenia Farmakologia i psychoterapia behawioralno-poznawcza to dwie sprawdzone i najpopularniejsze metody leczenia lęku. Istnieje także szereg innych metod, które również mogą się okazać skuteczne, choć nie są tak dobrze przebadane. EMDR EMDR, czyli odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchów gałek ocznych (eye movement desensitization and reprocessing) to terapia oparta na odkryciu, że pewne szybkie ruchy gałek ocznych, które się powtarzają, mogą znacząco zredukować poczucie lęku u osoby, która ma za sobą jakieś traumatyczne przeżycie. EMDR opiera się na założeniach, że objawy lękowe są spowodowane swego rodzaju zablokowaniem systemu przetwarzania informacji, skutkiem czego wspomnienia nie zostają prawidłowo przetworzone. Człowiek, który ma za sobą jakieś ciężkie doświadczenie przeżywa je wciąż na nowo w ten sam sposób. Terapeuta pomaga w znalezieniu ścieżki w mózgu pozwalającej na przetworzenie wspomnienia. Służą temu systematycznie powtarzane ruchy oczu. Przykre wspomnienie zostaje połączone z informacjami przetworzonymi, a to sprawia, że dokonuje się zmiana w przekonaniach na temat własnej osoby, emocjach i uczuciach. Arteterapia Arteterapia to działanie polegające na łączeniu elementów sztuki i własnej twórczości. Poprzez samodzielną pracę polegającą na tworzeniu czegoś, łatwiej komunikować się z innym, ale także zrozumieć naturę swoich problemów, szczególnie gdy masz trudności w wyrażeniu myśli i uczuć słowami. Do licznych form arteterapii należą: rysunek, malarstwo, ceramika, rzeźba, muzykoterapia, biblioterapia czy choreoterapia, czyli terapia poprzez taniec. Techniki relaksacyjne i medytacja Nauka technik relaksacyjnych polega na uczeniu się, jak stopniowo rozluźniać poszczególne grupy mięśni oraz jak spowolnić oddech. Pozwala to zapanować nad licznymi objawami towarzyszącymi lękowi. Medytacja rozwija wrażliwość i samoświadomość. Dzięki niej lepiej wiesz, co dzieje się w Twoim ciele i uczysz się, w jaki sposób pojawiają się Twoje myśli. Możesz też nauczyć się nad nimi panować, a także przekształcać myśli lękowe w takie, które lepiej Ci służą. Najlepsze techniki i ćwiczenia relaksacyjneZmiana stylu życia Zmiana sposobu odżywiania, poszukanie mniej stresującego zajęcia, aktywność fizyczna – te czynniki nie uleczą wszystkich zaburzeń lęku, ale z pewnością wspomogą walkę z nimi. W diecie powinno znaleźć się odpowiednio dużo produktów zawierających: • magnez – ten pierwiastek ma ogromne znaczenia dla funkcjonowania organizmu, a szczególnie układu magnezu znajduje się w warzywa liściastych, roślinach strączkowych, nasionach i orzechach, • wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6 – również mają wpływ na funkcjonowanie komórek nerwowych. Najwięcej jest ich w tłustych morskich rybach i nasionach oleistych (siemieniu lnianym). Koniecznie należy zadbać także o właściwą ilość płynów. Odwodnienie, nawet lekkie, jest przyczyną podenerwowania, co sprawia, że łatwiej o atak lęku. Aktywność fizyczna to także sprawdzony sposób na poradzenie sobie z zaburzeniami lękowymi Ruch pozwala spalić nadmiar pojawiającej się energii powstałej w wyniku wyrzutu do krwi adrenaliny – hormonu walki. W czasie biegania czy innego treningu pojawiają się endorfiny – substancje, które mają kojący wpływ na samopoczucie. Choć leczenie lęku – zwłaszcza, gdy został on późno zdiagnozowany – bywa trudne, to z pewnością jest również możliwe. Istnieje wiele metod i sposobów na to, aby poradzić sobie z tym uciążliwym zaburzeniem. Polecane artykuły Lęk jest normalnym uczuciem, którego doświadcza każdy z nas. Wiele osób odczuwa strach w związku z problemami w pracy, egzaminami lub podejmowaniem ważnych decyzji. Zaburzenia lękowe to jednak coś zupełnie innego. Powodują one tak silne emocje, że dana osoba nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Zaburzenia lękowe to poważna choroba psychiczna, której nie wolno lekceważyć. Podjęcie leczenia jest konieczne, by odzyskać kontrolę nad swoim życiem i radzić sobie z codziennymi obowiązkami. Jak rozpoznać zaburzenia lękowe i jak można pomóc w tej sytuacji? spis treści 1. Rodzaje zaburzeń lękowych 2. Przyczyny zaburzeń lękowych Jak mózg przetwarza informacje o zagrożeniu? 3. Zespół lęku uogólnionego 4. Lęk a depresja 5. Zaburzenia lękowe w przebiegu fobii 6. Zaburzenia lękowe a zespół stresu pourazowego 7. Jak leczyć zaburzenia lękowe? rozwiń 1. Rodzaje zaburzeń lękowych W obowiązującej Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 zaburzenia lękowe ujmuje się jako zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną oraz wyróżnia się ich kilka rodzajów: Zobacz film: "#dziejesienazywo: Jak radzić sobie z zaburzeniami psychicznymi?" Zaburzenia lękowe w postaci fobii – należy do nich agorafobia, fobie społeczne oraz specyficzne postacie fobii. Inne zaburzenia lękowe – do tej grupy zalicza się zaburzenie lęku uogólnionego, lęk paniczny oraz zaburzenie depresyjne i lękowe mieszane. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne czyli nerwica natręctw. Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne – ostra reakcja na stres (ASD), zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD) i zaburzenia adaptacyjne jak np. krótka reakcja depresyjna. Zaburzenia dysocjacyjne – do tej grupy należą między innymi amnezja dysocjacyjna, fuga dysocjacyjna i osłupienie dysocjacyjne (stupor). Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną – między innymi zaburzenie somatyzacyjne czy hipochondryczne. Inne zaburzenia nerwicowe – neurastenia i zespół depersonalizacji-derealizacji. 2. Przyczyny zaburzeń lękowych Każde z tych zaburzeń ma inne objawy i przebieg oraz konkretne przyczyny, które należy rozpatrywać dla każdego chorego oddzielnie, śledząc jego historię życia. Istnieje natomiast kilka koncepcji, które rozpatrują ogólne przyczyny zaburzeń lękowych. Konkretna przyczyna zaburzeń lękowych jest nieznana, ale z całą pewnością na ich wystąpienie nie mają wpływu słaby charakter lub złe wychowanie. Kolejne badania sugerują, że wiele zaburzeń psychicznych jest spowodowanych kilkoma czynnikami, między innymi zmianami w mózgu i stresem. Podobnie jak cukrzyca, zaburzenia lękowe mogą być wywołane przez brak równowagi chemicznej w ciele człowieka. Badania wykazały, że ostry lub długotrwały stres może zmienić równowagę substancji chemicznych odpowiedzialnych za kontrolowanie nastroju. Inne analizy dowiodły, że u osób dotkniętych zaburzeniami lękowymi występują zmiany w konkretnych strukturach mózgu, które kontrolują pamięć i nastrój. Przeprowadzone badania pomogły ustalić, że silny lęk może być dziedziczny, tak jak kolor włosów lub oczu. Również przeżyty szok lub trudne doświadczenie mogą wywołać zaburzenia lękowe u osób, które są podatne na problemy psychiczne. W większości przypadków zaburzenia lękowe zaczynają się w dzieciństwie, podczas pokwitania lub tuż po nim. Na zaburzenia lękowe bardziej narażone są kobiety. Jak mózg przetwarza informacje o zagrożeniu? Warto wiedzieć jak od strony fizjologicznej wygląda u człowieka reakcja na stres. Według badań LeDoux z 2000r. wiadomo, że w mózgu istnieją dwie drogi przetwarzania informacji o zagrożeniu. Po pierwsze droga szybka – niezwykle ważna w sytuacjach kiedy nie ma czasu na zastanowienie się nad sytuacją. W tym przypadku sygnał świadczący o spostrzeżeniu przez nas zagrażającej życiu sytuacji jest przesyłany z kory wzrokowej do części wzrokowej wzgórza i od razu do ciała migdałowatego, które uruchamia szybką reakcję (szybka decyzja o podjęciu walki z zagrożeniem lub ucieczce i towarzyszące temu reakcje fizjologiczne organizmu takie jak wzrost tętna i ciśnienia krwi czy szybkie bicie serca). Drugą drogą jest wolne przetworzenie informacji o zagrożeniu. Tutaj informacja z kory wzrokowej także przesyłana jest do części wzrokowej wzgórza, a następnie zamiast od razu do ciała migdałowatego, wędruje najpierw do kory mózgowej oraz hipokampa. W ten sposób uzyskujemy przemyślaną reakcję na daną sytuację. Skoro nasz mózg jest tak zaawansowaną maszyną, która odczucie strachu interpretuje uruchamiając aż dwie drogi przetwarzania informacji, jak to możliwe, że czasami pojawia się to nieadaptacyjne odczucie lęku? Według badań, może to być związane z nadpobudliwością ciała migdałowatego, które u niektórych może wydzielać zwiększoną ilość peptydu zwanego cholecystokininą. Inne badania wskazują na związki między występowaniem zaburzeń lękowych, a zaburzeniami szlaków procesów biochemicznych zachodzących na szlakach neuroprzekaźnikowych w mózgu. Wiadomo zatem, że zaburzenia lękowe są w dużej mierze spowodowane przez czynniki biologiczne. Jednak nie można stwierdzić, że są to ich jedyne przyczyny. W koncepcjach behawiorystycznych wskazuje się, że różne reakcje człowieka są efektami uczenia się poprzez warunkowanie klasyczne (polegające na współwystępowaniu różnych sytuacji) oraz warunkowanie instrumentalne ( polegające na nagradzaniu i karaniu za pewne zachowania). W przypadku warunkowania klasycznego jeżeli lęk wielokrotnie wystąpi np. w sytuacji kiedy spotykamy groźnego psa, który stoi pod drzewem, po pewnym czasie możemy zacząć bać się drzewa. Takie zjawisko nazywa się generalizacją i może wyjaśniać powstawanie np. fobii. Jak już wiemy, zaburzenia lękowe polegają na występowaniu nieadekwatnego do sytuacji lęku w sytuacjach, które nie są rzeczywistym zagrożeniem. Jest również wiele rodzajów zaburzeń lękowych. Warto jednak znać charakterystyczne objawy fobii oraz zespołu stresu pourazowego, ponieważ są to zaburzenia często przedstawiane w kulturze, ale nie zawsze w prawidłowy sposób. 3. Zespół lęku uogólnionego Lęk uogólniony może być objawem zaburzenia depresyjnego. Ujawnia się bez szczególnej przyczyny, z niewiadomych powodów. Atakuje w sytuacjach, które normalnie go nie wywołują. Chorzy na zaburzenia lękowe zaczynają odczuwać dziwne napięcie, niepokój. Najczęściej wskazują, że dolegliwości lokalizują się w nadbrzuszu lub w klatce piersiowej. Chory zaczyna być nadpobudliwy, jego ruchy są bardziej gwałtowne, szybkie. Osoby chorujące na zaburzenia lękowe boją się nie tego co się dzieje, ale tego co ma się stać za chwile. Cierpią na bezsenność. Kiedy już zapadną w sen, to jest on niespokojny i przerywany. Zaburzenia lękowe powodują zaburzenia koncentracji. Pojawiają się myśli samobójcze. Jeśli lęk i pobudzenie są duże, wówczas istnieje duże prawdopodobieństwo, że dojdzie do próby samobójczej. Lęk jako tzw. maska depresji – chory nie odczuwa smutku i obniżonej aktywności. Najczęściej odczuwa napady lękowe i uogólniony lęk. 4. Lęk a depresja Depresja może napędzać zaburzenia lękowe, a zaburzenia lękowe mogą prowadzić do depresji. Nerwicowe objawy somatyczne, napady paniki, długotrwały lęk mogą przerodzić się w apatię, zniechęcenie oraz prowadzić do pogorszenia nastroju. Depresja, która ujawnia się poprzez zaburzenia lękowe nazywana jest dystymią. Jej cecha charakterystyczna są wahania nastroju. Depresja jest przewlekła, ale niezbyt nasilona. 5. Zaburzenia lękowe w przebiegu fobii Lęk, który występuje w fobiach, przejawia się dwojako: chory może doznawać ataków paniki przy zetknięciu z obiektem fobii lub może unikać sytuacji, w których istnieje jakiekolwiek prawdopodobieństwo zetknięcia z danym obiektem. To oznacza, że chory doznaje lęku w pewnych określonych sytuacjach lub przy zetknięciu z pewnymi przedmiotami, które obiektywnie nie są niebezpieczne. Istnieje kilka rodzajów fobii: Agorafobia – zwykle mówi się, ze jest to lęk przed otwartą przestrzenią, ale nie jest to do końca prawda. W rzeczywistości, chory na agorafobię, raczej boi się sytuacji, w których ma do czynienia z tłumem ludzi i utrudnioną drogą ucieczki z danego miejsca, niż samej przestrzeni co wiąże się z tym, że w razie potrzeby, nikt nie udzieliłby mu pomocy. Oznacza to, że lęk głównie występuje w sytuacjach, gdzie obecny jest tłum ludzi, w miejscach publicznych, przy oddaleniu się od domu oraz podczas podróżowania samemu. Fobie społeczne – związane są najczęściej z lękiem przed oceną ze strony innych, zazwyczaj w niewielkich grupach ludzi, który powoduje unikanie sytuacji społecznych. Ten rodzaj fobii może mieć charakter ograniczony np. lęk przed jedzeniem w miejscach publicznych lub charakter rozlany czyli unikanie wszelkich sytuacji społecznych (poza przebywaniem w kręgu najbliższych). Zwykle charakterystyczna jest niska samoocena chorego i strach przed krytyką. Fobie specyficzne – są to fobie, które wiążą się ze specyficznymi sytuacjami (np. latanie samolotem), przedmiotami, zwierzętami. Zetknięcie z taką sytuacją wywołuje u chorego atak paniki. Nazwa fobii - Obiekt wywołujący lęk: Akrofobia - Wysokość; Algofobia - Ból; Arachnofobia - Pająki; Hipsofobia - Głębokość; Monofobia - Samotność; Pirofobia - Ogień; Mysofobia - Zarazki, brud. 6. Zaburzenia lękowe a zespół stresu pourazowego Przedstawiane często w filmach zaburzenie stresu pourazowego czyli PTSD (Posttraumatic Stress Disorder) rozpoznaje się gdy u osoby powstaje opóźniona ( w ciągu 6 miesięcy od wydarzenia) lub przedłużająca się reakcja na wydarzenia stresowe o wyjątkowo zagrażającym lub traumatycznym charakterze. Najczęściej przedstawia się to zaburzenie w odniesieniu do żołnierzy walczących na wojnie, jednak wydarzenia traumatyczne to nie tylko wojna. Należą do nich również katastrofy naturalne takie jak powodzie, huragany i trzęsienia ziemi oraz katastrofy spowodowane przez człowieka (wypadki, pożary i skażenie środowiska), także zdarzenia związane z przemocą i agresją czyli wojny i działania polityczne (np. tortury) oraz agresja w postaci przemocy fizycznej, napadów czy gwałtów. W przebiegu PTSD pojawiają się epizody ponownego przeżywania wydarzenia w natrętnych wspomnieniach lub snach, otępienie uczuciowe, odizolowanie od innych ludzi, niereagowanie na innych ludzi oraz brak umiejętności odczuwania przyjemności. Do tego charakterystyczne jest stałe pobudzenie, czuwanie i bezsenność. Często występują także myśli samobójcze, a czasami również napady paniki w sytuacjach nagłego przypomnienia traumatycznego wydarzenia. 7. Jak leczyć zaburzenia lękowe? W ciągu ostatnich dwudziestu lat dokonał się znaczny postęp w dziedzinie zaburzeń lękowych. Leczenie jest uzależnione od rodzaju zaburzenia. Zwykle stosowane są leki łagodzące objawy lękowe. Są to antydepresanty oraz leki uspokajające, na przykład produkt firmy PAMPA − Nerwonal. Doustne krople Nerwonal są dostępne bez recepty, mogą stosować je osoby dorosłe oraz dzieci powyżej 12. roku życia. Lek należy rozpuścić w wodzie lub cukrze. Jednorazowa dawka to 30-40 kropli. Krople Nerwonal w łagodny sposób uspokajają i koją nerwy. Zobacz też: Osoby cierpiące na zaburzenia lękowe powinny skorzystać również z psychoterapii, która pomaga poradzić sobie z chorobą. Rozmowy ze specjalistą pomagają lepiej zrozumieć zaburzenia lękowe i uporać się z nimi. Pacjenci mogą wziąć udział także w terapii poznawczo-behawioralnej. Za jej pomocą można rozpoznać i zmienić pewne wzorce zachowań, które przyczyniają się do stanów lękowych. Korzystne dla chorych mogą się okazać również zmiany w diecie i trybie życia, a także terapia relaksacyjna. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

leki na lęki forum